ظهور ضایعات گوشتی مخروطی شکل در ناحیه تناسلی باعث نگرانی است که کاملاً موجه است زیرا سلامت ناحیه تناسلی نکته مهمی برای سلامت کلی جسمی و اخلاقی یک فرد است.
این رشد زگیل باعث ناراحتی، تداخل در زندگی جنسی طبیعی می شود و همچنین می تواند مشکلات جدی تری برای سلامتی ایجاد کند. اگر یکپارچگی کندیلوم ها آسیب ببیند، ممکن است عفونت رخ دهد و انتقال به یک تشکیل بدخیم رخ دهد. بنابراین، تمایل به خلاص شدن از چنین مظاهر قابل درک و کاملا طبیعی است.
دلایل ظاهر شدن
عامل ایجاد زگیل پاپیلوما ویروس پاپیلومای انسانی است. این ویروس حاوی مجموعه DNA خاصی است که با موفقیت در سلول های بدن انسان ادغام می شود و باعث می شود چرخه رشد، شکل و ساختار آنها تغییر کند.
بر اساس طبقه بندی بین المللی بیماری ها ICD-10، ویروس پاپیلومای انسانی با کد B97. 7 شناخته می شود. زگیل های تناسلی با طبیعت مقاربتی به کد A63. 0 اختصاص داده شده است.
سویه های مختلفی از این ویروس وجود دارد که هر کدام باعث ایجاد پاپیلوم های زگیل خاصی می شوند. نوع ویروس سیر فرآیند پاتولوژیک، علائم، محل تظاهرات و شدت عوارض را تعیین می کند.
سویه ها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند:
- پوستی، با ظاهر غالب در لایه پوست؛
- غشاهای مخاطی که روی اپیتلیوم مخاطی اندام های تناسلی، حفره دهان و غیره ظاهر می شوند.
علاوه بر این، انواع ویروس پاپیلوم بسته به خطر انحطاط به یک فرآیند انکوژنیک به سرطان زا، نسبتا انکوژنیک و غیر سرطان زا متفاوت است.
اغلب، چندین گونه مختلف به طور همزمان در بدن یک فرد آلوده وجود دارد.
مسیرهای عفونت و عوامل خطر
راه های مختلفی برای ورود پاتوژن به بدن وجود دارد:
- انتقال "عمودی".. این نامی است که به انتقال یک عامل عفونی از مادر به کودک در دوران بارداری داده می شود. در حال حاضر مشخص نیست که آیا عفونت در دوران بارداری اتفاق می افتد یا مستقیماً در حین زایمان، اما انجام سزارین در مادر مبتلا به ویروس پاپیلومای نامطلوب است. سزارین فقط در مورد پاپیلوم های خونریزی دهنده در داخل کانال زایمان انتخاب می شود.
- مسیر جنسیعامل عفونی می تواند در طول رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی وارد بدن شود. عامل بیماری زا در هنگام بوسیدن از طریق بزاق نیز منتقل می شود. استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی، محافظت در برابر ویروس را تضمین نمی کند، اما احتمال انتقال آن را کاهش می دهد.
- راه خانگی.این مکانیسم انتقال بیماری بسیار نادر است. عفونت می تواند از طریق تماس با وسایل شخصی بیمار رخ دهد. از آنجایی که ویروس در بزاق و ادرار وجود دارد، ممکن است با استفاده از ظروف دیگران، حوله های مشترک، وسایل بهداشت شخصی، از لبه توالت یا در حمام آلوده شود.
روش عفونت عمدتاً بر اساس سن فرد تعیین می شود: در نوزادان با درجه اطمینان بالا می توان تشخیص داد که عفونت از مادر و برای کودکان بزرگتر از طریق تماس و تماس خانگی است. از سن 17 سالگی، در بیشتر موارد، انتقال جنسی رخ می دهد.
طبق آمار، ویروس پاپیلومای انسانی در بدن بیش از نیمی از جمعیت بالغ از نظر جنسی وجود دارد، اما در بیشتر موارد به هیچ وجه خود را نشان نمی دهد و به صورت کالسکه وجود دارد.
اوج بیماری در سنین جوانی از 17 تا 25 سالگی رخ می دهد. این به دلیل حداکثر فعالیت جنسی و حساسیت بالای اپیتلیوم بر روی اندام های دستگاه تناسلی است.
عوامل مستعد کننده ای که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند عبارتند از:
- شروع زودرس فعالیت جنسی؛
- تغییر مکرر شرکای جنسی؛
- سن تا 25 سال؛
- تماس جنسی با افرادی که قبلاً ویروس پاپیلومای انسانی یا سایر بیماری های مقاربتی داشته اند.
- بارداری؛
- عدم تعادل فلور داخل واژن؛
- هر بیماری مزمن؛
- اندومتریوز؛
- درمان با داروهای سیتواستاتیک یا گلوکوکورتیکواستروئید؛
- اضافه وزن؛
- اختلال در غده تیروئید و اختلال در تولید انسولین؛
- هیپویتامینوز
استرس های مکرر و رعایت نکردن اصول بهداشت فردی احتمال اینکه عفونت پس از ورود به بدن وارد فاز فعال شود را به شدت افزایش می دهد.
پس از معرفی، ویروس از طریق جریان خون در سراسر بدن پخش می شود، به سلول ها می چسبد، به ساختار آنها نفوذ می کند و DNA خود را در DNA سلول ادغام می کند. سپس سلول های آسیب دیده به طور فعال شروع به رشد و تقسیم می کنند که به همین دلیل کندیلوم ها ظاهر می شوند.
راه های توسعه
ویروس پس از ورود به بدن انسان برای مدت معینی هیچ علامتی ایجاد نمی کند.
سیر بیماری طبق الگوریتم زیر رخ می دهد:
- دوره پنهاندر این مرحله، ناقل از وجود یک پاتوژن عفونی آگاه نیست، زیرا هیچ تظاهرات بالینی وجود ندارد. با این حال، در این مرحله فرد در حال حاضر مسری است و می تواند شریک زندگی خود را از طریق تماس جنسی آلوده کند. این دوره نهفته می تواند از 2-3 ماه تا چندین سال طول بکشد.
- شروع بیماری زمانی رخ می دهد که ویروس به اندازه کافی در بدن تکثیر شود یا مکانیسم های محافظتی سیستم ایمنی کاهش یابد. در این دوره اولین علائم ظاهر می شود.
- رشد فعال با افزایش علائم.
سیر بعدی رویدادها در یکی از جهات در حال توسعه است:
- خود درمانی با ناپدید شدن کامل زگیل های پاپیلومایی (که اغلب پس از پایان بارداری مشاهده می شود)؛
- سیر کند و عدم رشد ضایعات پوستی؛
- پویایی فعال پاپیلوم ها با افزایش شکل، اندازه، تعداد و ادغام گروه های نزدیک.
- تبدیل توده های خوش خیم به بدخیم.
انواع کندیلوم
چندین نوع مرسوم پاپیلومای کندیلوم وجود دارد:
- اگزوفیتیک- بیرون زدگی بالای سطح پوست یا غشای مخاطی با رشد ترجیحی به سمت بیرون.
- اندوفیت- با رشد غالب در عمق ساختارهای پوست، بنابراین در بازرسی بصری کمی قابل توجه است.
- آموزش و پرورش بوشکه-لونشتین- با نرخ رشد سریع، اندازه های بزرگ و عودهای مکرر پس از یک دوره درمان مشخص می شود. با این فرم، هم رشد خارجی و هم آسیب به لایه های داخلی عمیق بافت رخ می دهد.
زگیل تناسلی می تواند دارای یک پایه نازک یا پهن شکل باشد. اگر ساقه نازک باشد، نوک آن ممکن است تیز یا چماق مانند باشد. پاپیلوم هایی با پایه گسترده بسیار نادر هستند. رنگ تمام این زوائد به رنگ پوست نزدیک است: از گوشتی تا صورتی. سطح می تواند نرم باشد یا با لایه ای از کراتین پوشانده شود.
زگیل ها می توانند به صورت منفرد یا در گروه های شبیه گره ظاهر شوند. گاهی اوقات چنین گروه های متعددی به اندازه 1. 5 سانتی متر می رسند. هنگامی که چندین گروه با هم ترکیب می شوند، تشکیلاتی ظاهر می شود که شبیه گل آذین گل کلم یا شانه خروس است. این رشدها تشخیص بیماری را در معاینه آسان می کند.
رشدهای منفرد معمولاً به اندازه عناصر بزرگ باعث ناراحتی نمی شوند. در موارد نادر، شکسته می شوند و کمی خونریزی می کنند.
سازندهای بزرگ بیشتر مشکل ساز هستند: ممکن است به دلیل عفونت ثانویه که در نواحی آسیب دیده ریشه می گیرد، خیس شوند، خونریزی کنند و بدتر شوند.
علائم
اولین علائم پس از اتمام دوره نهفته ظاهر می شود که در کوتاه ترین حالت چندین هفته طول می کشد.
بروز کندیلوما به شرح زیر رخ می دهد:
- قرمزی جزئی روی پوست ظاهر می شود که شروع به خارش می کند.
- بثورات روی پوست یا سطح مخاطی به شکل تاول یا برآمدگی های کوچک ظاهر می شود.
- طول سل به تدریج به 1-1. 5 سانتی متر افزایش می یابد.
- بثورات جدید در نزدیکی ظاهر می شوند که به پاپول های کندیلومی نیز تبدیل می شوند.
محلی سازی بستگی به سویه خاص و محل ورود پاتوژن به بدن دارد:
- دستگاه تناسلی خارجی؛
- ناحیه مقعد (پاپیلوم های آنوژنیتال)؛
- داخل مجرای ادرار؛
- روی دهانه رحم؛
- روی اپیتلیوم دهان (روی سطوح باکال، زبان و داخل لب).
تصویر بالینی ممکن است در هر مورد خاص بسته به وضعیت سلامتی فرد متفاوت باشد. برای زگیل های کوچک، علائم دیگری ممکن است مشاهده نشود.
با دوره شدیدتر، علائم همراه زیر مشاهده می شود:
- خارش یا سوزش در محل بثورات؛
- احساس یک جسم خارجی در ناحیه پرینه؛
- رطوبت در ناحیه نئوپلاسم ها؛
- بوی نامطبوع از ناحیه ای که کندیلوم ها در آن قرار دارند.
با فعالیت بدنی، پیاده روی طولانی یا دویدن، همه علائم فوق تشدید می شود.
در موارد شدید خستگی، ضعف، علائم مسمومیت، سردرد طولانی مدت، تب و درجه حرارت بالا مشاهده می شود.
در مردان و زنان، علائم تفاوت هایی با هم دارند. این به دلیل تفاوت های آناتومیک و ویژگی های رفتار جنسی است.
تظاهرات در مردان
کندیلوم ها در مردان اغلب بر روی کیسه بیضه، کشاله ران، شرمگاه و بخش های مختلف ساختار آلت تناسلی مانند سر، بدن، فرنولوم و پوست ختنه گاه، شیار کرونری تاثیر می گذارند. هنگامی که پاپیلوم ها در نزدیکی مجرای ادرار قرار می گیرند، رنگ قرمز مشخصی پیدا می کنند و این محل اغلب باعث دو شاخه شدن یا پاشیدن جریان در هنگام ادرار می شود.
اگر بثورات در خروجی مقعد قرار داشته باشد، ممکن است درد شدید در حین اجابت مزاج ایجاد شود و ممکن است خون در مدفوع وجود داشته باشد. به همین دلیل، اغلب ترس انعکاسی از اجابت مزاج ظاهر می شود که باعث یبوست دوره ای و گاهی هموروئید می شود.
اغلب درد مبهم در قسمت تحتانی شکم وجود دارد؛ در حین رابطه جنسی احساس سوزش و درد و همچنین هنگام ادرار کردن وجود دارد.
وجود طولانی مدت عفونت ایمنی مرد را کاهش می‌دهد و او را در برابر بیماری‌های تنفسی آسیب‌پذیرتر می‌کند که درمان آنها سخت‌تر از حد معمول است.
تظاهرات در زنان
شایع‌ترین مکان‌هایی که پاپیلوم‌ها در زنان ایجاد می‌شوند، نواحی دور مقعدی هستند، جایی که رطوبت و دما دائماً افزایش می‌یابد: اپیتلیوم کلیتوریس، لابیا، خروجی واژن و دهانه مجرای ادرار. اگر در حین رابطه مقعدی عفونت رخ دهد، ممکن است حلقه ای از رشد در اطراف مقعد متمرکز شود.
توده های بزرگ اغلب به صورت ثانویه عفونی می شوند و در هنگام لمس باعث ایجاد بوی شدید، خونریزی، زخم و درد شدید می شوند. هنگام راه رفتن، سوزش و ناراحتی شدید مشاهده می شود.
در 50٪ از زنان، عناصر سفید رنگ روی دهانه رحم تشکیل می شود که در طی کولپوسکوپی معمولی تشخیص داده می شود، قبل از آن با یک ضد عفونی کننده اسیدی درمان می شوند که می تواند رنگ سفید کندیلوم ها را افزایش دهد.
در برخی موارد، تمام ضایعات روی غشای مخاطی اندام های تناسلی داخلی زن قرار دارند، بنابراین او تا زمان مراجعه برنامه ریزی شده به متخصص زنان متوجه آنها نمی شود. این اغلب دلیل شروع دیرتر درمان در مقایسه با مردان است.
اغلب زنان به دلیل وجود ترکیبات در مکان های صمیمی خجالت می کشند که آنها را مجبور به امتناع از رابطه جنسی می کند.
به ندرت، پاپیلوم ها در دهان، و در موارد بسیار نادر - در ناحیه تناسلی، ران، گردن یا صورت رخ می دهد.
ویژگی های کندیلوماتوز در دوران بارداری
اگر کندیلوماتوز درمان شده باشد، بارداری باید زودتر از چند ماه برنامه ریزی شود. اگر زن در طول درمان از داروهای ضد ویروسی استفاده کند، دوره پرهیز از بارداری طولانی می شود. پس از درمان موفقیت آمیز و حفظ فاصله، می توانید با خیال راحت باردار شوید.
اگر این بیماری در دوران بارداری کشف شده باشد، توصیه می شود تا زمانی که تمام اندام های کودک از قبل تشکیل شده اند، منتظر درمان باشید. درمان پس از 28 هفته باعث ایجاد اختلالات رشدی در جنین نمی شود.
دلایل ظاهر شدن زگیل های کندیلوماتوز در زنان باردار شامل کاهش استاندارد ایمنی با افزایش استرس بر بدن و نوسانات هورمونی قابل توجه است.
اگر پاپیلوم ها در قسمت های خارجی اندام های تناسلی یا در ناحیه پری مقعد قرار داشته باشند و ناراحتی ایجاد نکنند، می توان تا زمان تولد کودک به تعویق افتاد. اما در صورت رشد سریع، افزایش سایز و درد شدید در زوائد باید سریعا با پزشک مشورت کرد. گاهی اوقات با سرعت بالای پیشرفت سازندها، شل شدن آنها مشاهده می شود که می تواند منجر به پارگی واژن شود.
این بیماری، به عنوان یک قاعده، بر شکل گیری جنین تأثیر نمی گذارد، اما تأثیر آن به وضعیت مادر و روند زایمان گسترش می یابد. در صورت وجود عفونت های دیگر، اغلب خطر نارس بودن وجود دارد.
هنگامی که کندیلوم ها در طول عبور جنین از کانال زایمان آسیب می بینند، اغلب منجر به عفونت نوزاد و کندیلوماتوز حنجره در دوره نوزادی یا قفسه سینه می شود. بنابراین وجود پاپیلوم های قابل توجه در کانال زایمان نشانه مستقیم سزارین است.
در صورت لزوم، رشد در دوران بارداری برداشته می شود و پس از آن بافت برای بافت شناسی ارسال می شود تا ماهیت خوش خیم آن تایید شود.
استفاده از روش های طب سنتی برای از بین بردن کندیلوم در دوران بارداری غیرقابل قبول است، زیرا نه تنها ممکن است نتیجه مثبتی نداشته باشد، بلکه می تواند منجر به انحطاط سلول های خوش خیم به سلول های بدخیم شود.
تشکل هایی که در دوران بارداری باعث ناراحتی نمی شوند، اغلب به خودی خود بدون درمان طی چند ماه پس از زایمان ناپدید می شوند، زیرا تعادل هورمونی زن عادی می شود.
تشخیص
اگر بیمار علائمی شبیه ویروس پاپیلومای انسانی را مشاهده کرد، باید با متخصص زنان، اورولوژیست یا ورونولوژیست تماس بگیرد.
اول از همه، متخصص برای روشن شدن نکات زیر نظرسنجی انجام می دهد:
- زمان تشخیص اولین علائم توسط بیمار؛
- علل احتمالی عفونت؛
- پویایی و توسعه بیماری تا زمانی که به پزشک مراجعه کنید.
پس از این، یک معاینه بالینی انجام می شود که در طی آن متخصص محل، شدت، اندازه و وضعیت برآمدگی ها را تعیین می کند. برای زنان، کولپوسکوپی اضافی (بررسی اندام های تناسلی فردی با بزرگنمایی) یا کولپوسکوپی گسترده (روشی مشابه با استفاده از محلول اسید استیک) انجام می شود.
برای تشخیص دقیق تر، پزشک آزمایش های اضافی زیر را تجویز می کند:
- تشخیص PCR، به شما امکان می دهد پاتوژن را در خراشیدن از اپیتلیوم نواحی آسیب دیده شناسایی کنید و مقدار آن را تعیین کنید (همچنین به شما امکان می دهد سویه ویروس را تعیین کنید).
- آنوسکوپی- بازرسی بصری ناحیه نزدیک مقعد با بزرگنمایی؛
- سیتولوژی و بافت شناسیقطعات تشکیلات برای شناسایی سلول ها یا بافت های غیر معمول؛
- بیوپسی از رشداز بافت های اپیتلیال برای مطالعه میکروسکوپی ساختار بافت.
- تشخیص تیتر آنتی بادیبه این ویروس؛
- اسمیراز کانال دهانه رحم و دهانه رحم برای انکوسیتولوژی میکروسکوپی.
در صورت لزوم، مشاوره با متخصص پوست یا پروکتولوژیست برنامه ریزی می شود. اگر تشخیص بر روی یک زن باردار انجام شود، لازم است با یک متخصص زنان و زایمان تماس بگیرید.
پس از دریافت تمام داده های لازم، متخصص می تواند تاکتیک های فردی را برای درمان و رهایی کامل از بیماری انتخاب کند.
رفتار
اغلب، با کندیلوماتوز، افراد از رفتن به موسسات پزشکی اجتناب می کنند و خودشان درمان را انتخاب می کنند و به داروهای محلی که می توانند تظاهرات قابل مشاهده را حذف کنند، ترجیح می دهند، اما بدن عفونت را درمان نمی کنند و آن را به مرحله نهفته منتقل می کنند. چنین درمانی تقریباً همیشه منجر به عود می شود. بنابراین، برای درمان نهایی، یک رویکرد یکپارچه مورد نیاز است که تنها توسط متخصص می تواند تعیین شود.
درمان در زمینه های زیر انجام می شود:
- حذف رشد؛
- مبارزه با ویروس؛
- تقویت ایمنی بیمار
تمام روش های مورد استفاده برای مبارزه با زگیل تناسلی به دو دسته رادیکال و دارویی تقسیم می شوند.
روش های رادیکال
در صورت لزوم از بین بردن فوری تظاهرات خارجی یا زمانی که کندیلوم ها روی دهانه رحم در زنان قرار می گیرند، چنین روش هایی انتخاب می شوند.
برای حذف از روش های زیر استفاده می شود:
- برداشتن جراحیتشکیلات با استفاده از اسکالپل تحت بیهوشی موضعی یا عمومی. محل برش با نخ جراحی بخیه می شود. علیرغم اینکه این روش کلاسیک تلقی می شود، اغلب باعث خونریزی پس از عمل و توانبخشی طولانی مدت در بیمارستان می شود، بنابراین اخیراً از برداشتن جراحی کمتر و کمتر استفاده می شود.
- Cryodestruction با نیتروژن مایع.این روش نسبتاً ارزان و بی خطر است و نیازی به بیهوشی یا بیهوشی ندارد. پس از انجماد، پروتئین سازندها از بین می رود، گره ها خشک می شوند و می ریزند. پس از گذشت چند هفته، هیچ جای زخم یا اسکار در محل درمان باقی نمی ماند.
- حذف لیزر.با وجود ایمنی و کارایی بالا، این روش نیاز به بیهوشی دارد و با هزینه بالا مشخص می شود، بنابراین در صورت عدم استفاده از روش های دیگر تجویز می شود. هنگامی که در معرض پرتو لیزر قرار می گیرد، ساختار ساقه رشد از بین می رود. پس از کوتریزاسیون، کندیلوم از تغذیه محروم می شود که در عرض چند روز منجر به نکروز آن و از بین رفتن دلمه می شود. اسکارها اغلب پس از برداشتن لیزر باقی می مانند.
- انعقاد الکتریکی.این روش مقرون به صرفه است، اما بسیار دردناک است، بنابراین نیاز به بی حسی موضعی دارد. زائده های تناسلی در معرض دمای بالا قرار می گیرند و طی آن پاپیلوم ها سوزانده می شوند. پوسته ها پس از چند روز خود به خود می ریزند و زخم هایی از خود به جای می گذارند.
- رادیوسرجری.در حال حاضر، این روش با تکنولوژی بالا، سریع و موثر است که هزینه بالای آن را تعیین می کند. با استفاده از امواج رادیویی با فرکانس بالا، زگیل تناسلی بدون درد در 15-30 دقیقه برداشته می شود. پس از چنین برداشتن خونریزی وجود ندارد، بهبودی در عرض یک روز اتفاق می افتد، پس از آن هیچ علامتی روی پوست باقی نمی ماند.
- تخریب توسط مواد شیمیایی.این تکنیک فقط برای سازندهای کوچک و بدون همجوشی های متعدد مناسب است. از مواد قوی خاصی استفاده می شود که منجر به مرگ سلول های رشد می شود. این محصولات بر پایه اسیدها یا قلیاهایی با غلظت بالا هستند که باعث سوختگی های شیمیایی موضعی می شوند.
اگر خودمان را فقط به روش های رادیکال مبارزه با کندیلوماتوز محدود کنیم، در هر سومین مورد عود کندیلوما رخ می دهد.
دارودرمانی
یک رویکرد یکپارچه شامل از بین بردن تشکیلات خوش خیم، خلاص شدن از شر ویروس در بدن و افزایش وضعیت ایمنی است. بنابراین، درمان دارویی شامل استفاده از چنین داروهایی است:
- محصولات داروسازیبرای نکروز زگیل، برای مصارف خانگی قابل قبول است. برای چند روز، این محصول باید به صورت نقطه ای روی کندیلوم ها اعمال شود. اگر دارو بر روی بافت سالم نزدیک رشد قرار گیرد، یک سوختگی شیمیایی عمیق ایجاد می‌شود، بنابراین باید دارو را با دقت زیاد مصرف کنید. پس از برنامه های روزانه، یک استراحت کوتاه چند روزه داشته باشید. اگر ساقه سقوط نکرد، دوره تکرار می شود. محصولات دارویی که باعث نکروز ضایعات می شوند شامل محلول ها و پمادها هستند.
- عوامل ضد ویروسیآنها می توانند برای استفاده موضعی یا سیستمیک باشند.
- تعدیل کننده های ایمنیبرای بهبود ایمنی
علاوه بر این، برای بهبود دفاع بدن، مصرف سیستماتیک مجتمع های مولتی ویتامین، رژیم غذایی خاص و سبک زندگی سالم تجویز می شود.
پس از درمان، ایمنی نسبت به کندیلوماتوز ایجاد نمی شود، بنابراین عفونت مجدد از شریک جنسی قبلی امکان پذیر است.
عوارض احتمالی
در صورت عدم درمان طولانی مدت، کندیلوماتوز عوارض زیر را ایجاد می کند:
- اتصال یک عفونت باکتریایی به پاپیلوم های کندیلوماتوز آسیب دیده، که منجر به تشکیلات چرکی، بالانوپوستیت و زخم در ناحیه پری مقعد می شود.
- هنگامی که توده ها در مجرای ادرار رشد می کنند، اورتریت ویروسی-باکتریایی می تواند ایجاد شود که منجر به مشکلات ادرار، احتباس ادرار در بدن و عفونت دستگاه ادراری می شود.
- هنگامی که تشکیلات بزرگ در مقعد موضعی می شود، خونریزی هموروئیدی و پاراپروکتیت رخ می دهد.
- زگیل تناسلی می تواند بر زندگی جنسی فرد تأثیر بگذارد و باعث شود که او از رابطه جنسی امتناع کند. همه اینها اغلب منجر به افسردگی و مشکلات روانی می شود.
- زنان ممکن است دچار فرسایش دهانه رحم و دیسپلازی شوند.
- بزرگترین خطر، خطر انحطاط تومورهای خوش خیم به سرطان (سرطان سر آلت تناسلی یا دهانه رحم) است.
اقدامات پیشگیرانه
پیشگیری از کندیلوماتوز به دو دسته اختصاصی و عمومی تقسیم می شود.
اقدامات پیشگیرانه خاص شامل واکسیناسیون با واکسن چهار ظرفیتی جدید است. این واکسن ها علیه همه گونه های ویروس پاپیلومای انسانی کار نمی کنند، اما با موفقیت با خطرناک ترین آنها که باعث سرطان دهانه رحم می شوند مبارزه می کنند. واکسیناسیون از سن 11 سالگی انجام می شود و سه بار تکرار می شود.
پیشگیری غیر اختصاصی مشابه اقدامات ذاتی در بسیاری از بیماری های مقاربتی است:
- استفاده از داروهای ضد بارداری مانع؛
- بهداشت فردی در سطح مناسب؛
- شریک جنسی منظم؛
- معاینه منظم توسط متخصص زنان یا آندرولوژیست؛
- درمان به موقع بیماری های اندام های لگن؛
- ترک الکل و سیگار
علاوه بر این، لازم است از استرس، خستگی جسمانی، هیپوترمی و هر عاملی که باعث تضعیف سیستم ایمنی می شود، اجتناب شود. یک رژیم غذایی سالم، بهبود سلامت و الگوی خواب مناسب به جلوگیری از ظهور زگیل تناسلی کمک می کند.